ഉമ്മ മരണപ്പെട്ട ഒരു കുഞ്ഞു മോളുടെ സങ്കടമാണ് ഈ ഗാനത്തിൽ ഉടനീളം കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്. ഉമ്മ ഇല്ലാത്തതിനാൽ പായയിൽ തനിച്ചാണ് മോള് കിടക്കുന്നത്. ഉപ്പയും ഇളയുമ്മായും വല്ലാതെ നോവിക്കുന്നു. ഉപ്പാനെ കൊണ്ട് തല്ലിച്ച് കരയിപ്പിക്കും. പുന്നാര മോളെ രക്ഷിക്കാൻ ഉമ്മ ഇല്ലാതായി പോയി. ദുഃഖങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ഒരു ദിനം പോലുമില്ല. കഥകൾ പറഞ്ഞു ഉറക്കാൻ ആരുമില്ല. മാറ്റി ഉടുക്കാനുള്ള വസ്ത്രം പോലുമില്ല. കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം കളിക്കാൻ ഒരു വഴിയുമില്ല. വീട്ടിലെ ജോലികൾ എല്ലാം തനിയെ ചെയ്യണം. എല്ലാ ദിവസവും വഴക്കും കേൾക്കണം. പഠിക്കാൻ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ അയക്കാറില്ല. ഉമ്മ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഈ ഗതി വരില്ലായിരുന്നു. ഉമ്മാൻ്റെ കൂടെ നടന്നതും കിടന്നുറങ്ങിയതും ഓർക്കുമ്പോൾ കണ്ണ് നിറയുന്നു. സ്വപ്നത്തിൽ ഉമ്മാനെ എന്നും കാണുന്നു. ഉമ്മാക്ക് മോളെ ഓർമയില്ലേ, അവിടെ സുഖമല്ലേ എന്നും പെൺകുട്ടി ചോദിക്കുന്നു. സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് മോളെയും കൂടി വിളിച്ചാൽ സന്തോഷത്തോടും സമാധാനത്തോടെയും അവിടെ കഴിയാമല്ലോ എന്നും പെൺകുട്ടി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. വൈകാതെ തന്നെ അവിടെ എത്തിയിട്ട് ഇതു വരെ ഉള്ള വേദനകൾ പറയുകയും, ഒരായിരം ഉമ്മ നൽകിയിട്ട് ഉമ്മയോടൊപ്പം കിടന്നുറങ്ങാനും കൊതിയുണ്ട്. അമ്മയില്ലാതെ വളരുന്നത്, അത് ആസക്തി മൂലമോ, മരണം മൂലമോ അല്ലെങ്കിൽ അസാന്നിധ്യം മൂലമോ, ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് കടന്നുപോകാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. മിക്ക പിതാക്കന്മാരേക്കാളും അമ്മമാർ കൂടുതൽ സൗമ്യരും മനസ്സിലാക്കുന്നവരും വൈകാരികരുമാണെന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. എല്ലാം തിരികെ കെട്ടാൻ തോന്നുന്ന ആ മാന്ത്രിക സ്പർശം അവർക്കുണ്ട്. അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിന് തുല്യമായി ഒന്നുമില്ല.