ദൈവത്തിന്റെ ശക്തികളുടെ മൂർത്തവും ആത്മീയവുമായ ഘടകങ്ങളെ വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ് ശ്രീകൃഷ്ണൻ ഈ അധ്യായം ആരംഭിക്കുന്നത്. ഒരൊറ്റ നൂലിൽ കെട്ടിയ മുത്തുകൾ പോലെ, ഈ ഊർജ്ജമെല്ലാം അവനിൽ നിന്ന് വന്നതാണെന്നും അവന്റെ ഉള്ളിൽ അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും അദ്ദേഹം വിശദീകരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച് ദൈവത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന എല്ലാ സൃഷ്ടികളുടെയും ഉറവിടം അവൻ തന്നെയാണ്. അവന്റെ ഭൗതിക ഊർജ്ജമായ മായയെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നത് കഠിനമാണെങ്കിലും, അവനു കീഴടങ്ങുന്നവർക്ക് അവന്റെ കൃപയാൽ അതിനെ എളുപ്പത്തിൽ മറികടക്കാൻ കഴിയും. തുടർന്ന് തന്റെ ഭക്തിയിൽ ഏർപ്പെടുന്ന നാല് തരം ആളുകളെയും അല്ലാത്ത നാല് തരത്തെയും അദ്ദേഹം വിവരിക്കുന്നു.മനസ്സും ബുദ്ധിയും തന്നിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ ആരാധിക്കുന്ന ഭക്തരാണ് തനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവരെന്ന് ദൈവം അവകാശപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ചില ആളുകൾ ഭൗതിക ആസക്തികളാൽ വഴിതെറ്റിക്കപ്പെടുകയും അവർക്ക് ഹ്രസ്വമായ ഭൗതിക വിജയം നൽകുകയും സ്വർഗ്ഗീയ ദൈവങ്ങൾക്ക് കീഴടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ സ്വർഗ്ഗീയ ദൈവങ്ങളാകട്ടെ, തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ പരമാത്മാവിൽ നിന്നാണെന്നും സർവ്വശക്തനായ ദൈവം ആരാധനയ്ക്ക് ഏറ്റവും യോഗ്യനാണെന്നും,ഏറ്റവും ഉയർന്ന അധികാരിയും ആത്യന്തിക സത്യവുമാണെന്നും ശ്രീ കൃഷ്ണൻ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.മറ്റ് ദൈവിക സ്വഭാവങ്ങൾക്കൊപ്പം സർവ്വശക്തിയും, സർവ്വവ്യാപിത്വവും, സർവ്വജ്ഞാനവും, അവനുണ്ട്. നേരെമറിച്ച്, അവന്റെ ദിവ്യമായ യോഗമയ ശക്തി, അവന്റെ നാശമില്ലാത്ത സ്വഭാവത്തെയും അനശ്വരമായ ദിവ്യരൂപത്തെയും മറയ്ക്കുന്നു. പരമാത്മാവ്, സ്വയം കർമ്മ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ സമ്പൂർണ്ണ മേഖല എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ദിവ്യജ്ഞാനം അവനിൽ കീഴടങ്ങി അവനെ ശരണം പ്രാപിക്കുന്ന ഭക്തർക്ക് നൽകുന്നു.