ചില വിവർത്തകർ ജ്ഞാന-കർമ്മ-സന്യാസ യോഗ, അറിവിന്റെ മതം, പ്രവർത്തനത്തിലെ ജ്ഞാനം അല്ലെങ്കിൽ അറിവിലൂടെയുള്ള പ്രവർത്തനത്തെ ത്യജിക്കുന്ന യോഗം എന്നിങ്ങനെ 4 ആം അധ്യായത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട് . വൈദിക ഋഷിമാരെ താൻ ഈ യോഗ പഠിപ്പിച്ചുവെന്ന് കൃഷ്ണൻ പറയുന്നതായി കാണാം. ഋഷിമാർ വളരെക്കാലം മുമ്പ് ജീവിച്ചിരിക്കുകയും കൃഷ്ണൻ ജനിച്ചത് അതിനു ശേഷമാണ് എന്നിരിക്കെ കൃഷ്ണൻ എങ്ങനെയാണ് ഇത് നേടിയതെന്ന് അർജുനൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. എല്ലാവരും പുനർജന്മങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നുവെന്നും അവരുടെ മുൻ അവതാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് അർജുനന് അറിയില്ലെങ്കിലും തനിക്ക് അവരെ അറിയാമെന്നും കൃഷ്ണൻ അവരെ അറിയിക്കുന്നു. ധർമ്മം കുറയുകയും മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ ജീവിത ദൗത്യം മറക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴെല്ലാം ധർമ്മം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിനായി അവൻ മടങ്ങിവരുമെന്ന് കൃഷ്ണൻ പ്രസ്താവിക്കുന്നു. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും അത് തിരികെ വരുമ്പോഴെല്ലാം യഥാർത്ഥ സ്വത്വത്തെക്കുറിച്ച് ബോധവൽക്കരിക്കുക. ദൈവത്തിലെത്താൻ വിവിധ മാർഗങ്ങളും ആരാധനയ്‌ക്കോ ത്യാഗത്തിനോ നിരവധി മാർഗങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും, കർമ്മയോഗത്തിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ ശരിയായ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ പാത പിന്തുടരാൻ കൃഷ്ണൻ അർജ്ജുനനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. വാസ്തവത്തിൽ, ഈ അടിസ്ഥാന പ്രവർത്തനരീതിയാണ് മറ്റെല്ലാ വഴികളുടെയും ഉറവിടം എന്ന് കൃഷ്ണൻ പ്രസ്താവിക്കുന്നു. ഈ പാത യോദ്ധാവായ അർജ്ജുനന് യോജിച്ചതായിരിക്കാം, പക്ഷേ ഒരു ബ്രാഹ്മണ പണ്ഡിതന് ഇത് അനുയോജ്യമല്ലായെന്നും കാണാം . എല്ലാ പാതകളും പ്രവർത്തനത്തെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നുവെന്ന് കൃഷ്ണൻ വിശ്വസിക്കുന്നതിനാൽ, ശരിയായ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ പാത എല്ലായ്പ്പോഴും താഴെയുള്ള പാതയാണ് എന്നും പ്രസ്ഥാവിക്കുന്നു.