இந்தக் கடிதம் பவுலின் கடைசி கடிதமாக கருதப்படுகிறது. கிறிஸ்துவின் தீவிர சீடராக இருந்ததற்காக அவர் தலை துண்டிக்கப்படுவதற்கு சில நாட்களுக்கு முன்பு, அவர் தனது சங்கிலியில் இதை எழுதினார். எழுத்து நடை, பவுலின் பாசம், அக்கறை மற்றும் கிறிஸ்தவக் கொள்கைகள் அனைத்தையும் தனது மகனுக்கு எடுத்துரைப்பதில் உள்ள அவசரத்தை வெளிப்படுத்துகிறது, எனவே, இந்த சிறு கடிதம் நிறைய வெளிப்படுத்துகிறது. பொய்யான போதனைக்கும் வீண் அறிவுக்கும் எதிராக எச்சரிக்கிறார். எல்லா இளமைக் காமங்களிலிருந்தும் தப்பித்து எஜமானரின் பயன்பாட்டிற்காக தன்னைத் தூய்மையாகவும் கௌரவமாகவும் வைத்துக் கொள்ளுமாறு அந்த இளைஞனை அவர் அறிவுறுத்துகிறார். தைரியமாக வார்த்தையின் மூலம் பிரசங்கிக்கவும் போதிக்கவும் அவர் அவரை ஊக்குவிக்கிறார். பவுல், அவரது நல்ல போராட்டத்தில் நம்பிக்கையுடன், நற்செய்தியைப் பற்றி ஒருபோதும் வெட்கப்பட வேண்டாம் என்றும், கிருபையில் வலுவாகவும், தனது தாய் மற்றும் பாட்டியிடம் இருந்து பெற்ற விசுவாசத்திற்கு விசுவாசமாகவும் இருக்குமாறு அவரை ஊக்குவிக்கிறார். இரண்டாம் தீமோத்தேயுவின் புத்தகத்தின் முக்கிய வசனம்: (4:7-8) நான் நல்ல போராட்டத்தைப் போராடினேன், ஓட்டத்தை முடித்தேன், விசுவாசத்தைக் காத்துக்கொண்டேன். இப்போது நீதியின் கிரீடம் எனக்காகக் காத்திருக்கிறது, நீதியுள்ள நியாயாதிபதியாகிய கர்த்தர் அந்நாளில் அதை எனக்குக் கொடுப்பார் - எனக்கு மட்டுமல்ல, அவர் தோன்றுவதற்கு ஏங்கிய அனைவருக்கும்.